Najnowsze artykuły
Autorytet Biblii cz. IV. Starcie autorytetów.
Od stuleci, nabierając rozpędu w czasach Reformacji, kwestia tego co jest najwyższym i wystarczającym autorytetem dla wierzących chrześcijan w sprawach wiary oraz praktyki, rozpala umysły teologów, a zwłaszcza apologetów. Obok tego, że istniał historycznie spór o wzajemną pozycję biskupa Rzymu i soboru, co dotknęło tylko kościół łaciński, to zasadniczy spór dotyczy jednak pytania: czy Pismo Święte samo dzierży tego rodzaju autorytet czy też nie . Odpowiedź na to pytanie jest niezwykle istotna, ponieważ definiuje nie tylko autorytet Biblii, ale również kościoła.
Autorytet Biblii cz. III. Sola Scriptura w Biblii?
Jednym z kluczowych argumentów przeciwko doktrynie sola Scriptura – tylko Pismo, jest twierdzenie, że sama Biblia nie zna czegoś takiego jak sola Scriptura. Co ten argument tak naprawdę oznacza? Jest to oczywiście pewien skrót myślowy, który wyraża przekonanie, iż Pismo nigdzie nie naucza doktryny, którą w protestantyzmie nazywa się z języka łacińskiego sola Scriptura. Jest to, wydawać by się mogło, jeśli nie kluczowy to przynajmniej jeden z kluczowych argumentów używanych przez przeciwników wyjątkowości i wystarczalności autorytetu Pisma. Zanim jednak przejdziemy do rozważania tego zagadnienia należałoby najpierw zdefiniować samo pojęcie sola Scriptura.
Czy człowiek ma zdolność by uwierzyć Bogu?
Każdy zdrowo myślący, spójny w tym w co wierzy, a przede wszystkim wierny Biblii kalwinista odpowie na to pytanie twierdząco. Oczywistym jest, że człowiek jest zdolny do wiary. Co więcej, ta zdolność jest konieczna, by człowiek mógł spełniać rolę, do której został powołany w stwórczym dziele Boga. Posłuszeństwo poleceniu Boga, by nie spożywać owocu z drzewa poznania dobra i zła (Rdz 2:15 – 17) wymagało ze strony człowieka aktu wiary. W reakcji na Boże polecenie, Adam miał uwierzyć w obietnicę życia oraz, w przypadku nieposłuszeństwa, w konsekwencję jaką jest śmierć. Nie ma więc żadnej wątpliwości, że człowiek został przez Boga stworzony tak, aby mógł wierzyć. Mówiąc o takiej zdolności do wiary, mówimy o ludzkiej naturalnej zdolności inaczej zwanej przyrodzoną
Darmowy e-book
Bogusław Jasiewicz
Jedna łaska Pięć prawd. Biblijna perspektywa łaski.
Praca ta jest kompilacją pięciu kazań wygłoszonych podczas pięciu
niedziel. (…)
Nie powstały one jako systematyczny wykład wiary reformowanej, ale
jako odpowiedź na wątpliwości i niezrozumienia rozsiewane w różnych chrześcijańskich mediach. Naturalnym pragnieniem serca, pobudzanym Bożą łaską, była odpowiedź na te wątpliwości i niezrozumienia, aby nie tylko wierzący kościołów reformowanych, ale wszyscy chrześcijanie, zwłaszcza w naszym mieście, ale także w naszym kraju, mogli
sami pojąć czym są prawdy biblijne głoszone od początku istnienia kościoła Chrystusowego.
Reformelia 195: Zbawienie dla wszystkich? 1J 2:1-2; 1Tm 2:1-6; 2Kor 5:14-15
Słuchaj w drodze na Spotify
Przyjrzyj się uważnie! Gal 6:14
Mam pewne pytanie…
Zastanawia mnie, na jakiej podstawie można głosić, że Bóg nie posyła ludzi do piekła, że sami tam idą. To co chcę napisać, to nie jest challenge, nawet nie polemika, po prostu zastanawiam się jak to może być spójne z tym co przedstawia nam Słowo.
Jeden z argumentów jest taki, że piekło jest przygotowane dla diabła i jego demonów. Moje pytanie jest takie: A skąd taki wniosek? W Mt 25:41 czytamy: „Wtedy powie i tym po lewicy: Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, zgotowany diabłu i jego aniołom”. Po pierwsze fragment ten pochodzi z przypowieści Jezusa o królu, który sądzi owce i kozły. Więc to działający jako sędzia król wydaje wyrok i brzmi on: idźcie precz w ogień wieczny. Pytanie moje jest takie: Czy kozły same poszły w ogień? Czy uznały za słuszne, by doznać kary?
Autorytet Biblii cz. II. Biblijny jak Jezus.
W każdej dziedzinie życia, najlepsze i najbezpieczniejsze dla chrześcijanina jest postępowanie według wzoru, jaki zostawił nam Ten, który przyszedł objawić swojego Ojca. Samo Pismo nazywa Jezusa ostatecznym przemówieniem Boga do swego Ludu.
Hbr 1:1 – 21Bóg, który wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś do ojców przez proroków; 2W tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez swego Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkiego, przez którego też stworzył światy.
Warto więc przyjrzeć się postawie Jezusa wobec Biblii. Należy oczywiście zaznaczyć, że w czasach Jezusa nie istniała jeszcze Biblia, jaką znamy dzisiaj, która zawierała zarówno Stary, jak i Nowy Testament. Nie mniej, zbiór ksiąg, który istniał w tym czasie był kompletny i autorytatywny dla, skupionego wokół świątynnego kultu, ludu Izraela. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że ludowi Bożemu zawsze towarzyszyło objawienie Boga w formie pisemnej, choć nie zawsze w formie kompletnego zbioru ksiąg, jaki znamy dzisiaj.
Dlaczego bronię kalwinizmu?
Odpowiedź może wydać się trywialna, ale wierzę, że jest po prostu biblijny. Co to jednak znaczy biblijny? Dzisiaj wiele różnych grup i sekt twierdzi, że ich doktryny są biblijne. Otóż wierzę, że kalwinizm jest biblijny, ponieważ nie znalazłem bardziej spójnej, wyczerpującej i wskazującej na całkowitą bezradność człowieka interpretacji historii zbawienia, która zapisana jest w Biblii. Ktoś może w tym miejscu stwierdzić, że skoro istnieją inne interpretacje, to zatem istnieje możliwość odmiennego zrozumienia tekstu biblijnego od tego, który prezentują kalwiniści. Zgodziłbym się z tym, gdyby nie pewien bardzo istotny szczegół.
Autorytet Biblii cz.I. Biblijne chrześcijaństwo
Wiadomo wszem i wobec, że ewangeliczny chrześcijanin jest biblijny. Sami ewangeliczni chrześcijanie często podkreślają, aby odróżnić siebie od tych, którzy hołdują tradycji, że są biblijni. Co to jednak tak właściwie znaczy być biblijnym chrześcijaninem? Czy to oznacza, że taki chrześcijanin zawsze pod pachą nosi egzemplarz Biblii?
